سپر جلو توسان نیوفیس 2017 و 2018

سپر توسان نیوفیس یا سپر توسان 2017و2018 چیست؟ 

سپر ماشین یا آنچه در زبان انگلیسی تخصصی وابسته به صنعت خودرو به نام بامپر (Bumper/ضربه‌گیر) می‌شناسیم، بخشی از خودرو است که وظیفه جذب (و نه دفع) ضربات واردشده حاصل از برخوردهای کوچک و حفظ سلامت ساختار فنی و ظاهری خودرو، سرنشینان و عابران پیاده را بر عهده دارد. از ابتدای پیدایش سپر در صنعت خودروسازی تا کنون، این بخش تغییرات بسیار شگرف و پیچیده‌ای به خود دیده است و هیچ‌گاه به اندازه امروز در صنعت خودرو به آن توجه نشده است.

سپر خودرو در صنعت خودروسازی امروز به اندازه‌ای مهم و حیاتی است که بسیاری از قوانین جهانی صنعت خودروسازی (از جمله قانون فدرال آمریکا تحت نام استاندارد سپرسازی) به‌صورت انحصاری به نوع طراحی و ساخت آن اختصاص یافته‌اند، چرا که این بخش نه‌تنها با سلامت خودرو، بلکه با سلامت مستقیم عابران پیاده و همچنین سرنشینان خودرو در ارتباط مستقیم است.

سپر ماشین چیست؟

پیش از آنکه بخواهیم در ذهن خود به دنبال تعریف دقیق سپر ماشین کنکاش کنیم، باید بدانیم که این بخش از گذشته‌های بسیار دور برای خود تعریف مجزا داشته است. تعریف ابتدایی سپر می‌گوید که این بخش «قطعه‌ای است که در قسمت جلو یا عقب وسائل نقلیه موتوری قرار می‌گیرد و وظیفه آن جذب ضربات حاصل از برخوردهای کوچک و کاهش هزینه‌های وارده بر وسیله نقلیه است.»

اما این تعریف بیش از حد ساده و برای توصیف آنچه سپرهای امروزی خودروهای مدرن انجام می‌دهند، کاملا ناکارآمد است.

حتما بخوانید:

بدنه خودرو و انواع آن

اولین سپر ماشین

روایت‌های متفاوتی از خلق اولین سپر در صنعت خودروسازی گفته می‌شود، اما اولین سپر مورد استفاده در خودرو مربوط به سال‌های ابتدایی صنعت خودروسازی است که تاریخ آن به سال ۱۸۹۷ میلادی باز‌می‌گردد. جورج آلبرت لیان (G.A. Lyon) آمریکایی، اولین کسی بود که ایده نصب یک قطعه فلزی در جلو و عقب وسایل نقلیه به ذهنش خطور کرد. کسی که بعدها در صنعت خودروسازی، اختراعات دیگری چون پوشش فلزی تایر زاپاس، روکش‌های فلزی و پلاستیکی سفید رنگ در تایرهای دور سفید و قالپاق تزئیناتی از جنس استیل ضد زنگ را نیز در کارنامه خود دارد.

اما اولین سپری که به واقع برای جذب ضربان حاصل از تصادف خلق شد، مربوط به سال ۱۹۰۱ و به تلاش فردریک سیمز (Frederick Simms) بریتانیایی بود که از قطعات پلاستیکی ساخته شد. او توانست در سال ۱۹۰۵ ایده خود را رسما به ثبت برساند.

در دهه ۱۹۱۰ میلادی سپر خودروها بیشتر شبیه به یک قطعه فلزی بزرگ بودند که به عنوان آپشنی اضافه بر خودروهای تولیدی به کار گرفته می‌شدند و وجود و عدم وجود آن‌ها از اهمیت چندانی برخوردار نبود. در دهه ۱۹۲۰ میلادی، طراحان صنعت خودرو، سپر را به عنوان یک المان تزئیناتی در ظاهر خودرو پذیرفتند و با اعمال طراحی‌های متمایز و متفاوت، سعی کردند تا این بخش سربار را به عنوان عضوی از بدنه خودرو به خریداران تحمیل کنند. با ورود به دهه ۱۹۳۰ میلادی و رواج یافتن روش‌های ساده‌تر آبکاری فلز، سپر خودرو به یک بخش اساسی و مهم در زمینه تزئینات کرومی اتومبیل بدل شد. اگرچه این رویه تا دهه ۱۹۴۰ میلادی همچنان پیاده شد، اما سپرها هنوز نقش چندانی در جذب و حتی دفع ضربات وارده به خودرو نداشتند و بیشتر به عنوان یک تیرآهن زیبا ایفای نقش می‌کردند.

عملکرد سپر ماشین در دهه ۱۹۵۰ میلادی با دخالت طراحان و خودروسازان آمریکایی نقش پررنگ‌تری به خود گرفت، چراکه در این دهه هر خودروساز سبک طراحی خاص و منحصر به خود را برای طراحی سپرهای خود به کار گرفتند که حالا معرف برند و به نوعی امضای آن خودروساز به حساب می‌آمدند. شاید بهترین مثال‌ در این زمینه سپر خودروهای لوکس مانند کادیلاک الدورادو ۱۹۵۳ باشد. در ابتدای دهه ۱۹۶۰ میلادی و تغییر شگرفی که در سبک طراحی جهانی خودروها ایجاد شد، قطعات پلاستیکی به پشت سپرها افزوده شد که در ایران به فیلر سپر (Filler/به معنای پرکننده) شناخته می‌شود. وظیفه فیلر پر کردن فضای خالی حد فاصل پشت سپر تا بدنه خودرو بود تا ظاهر خودرو جلوه‌ای عجیب و غریب به خود نگیرد.

تا سال ۱۹۵۹ میلادی، باور عموم مردم آن بود که هرچه سپر خودروها محکم‌تر باشد، خودرو و سرنشینان آن ایمن‌تر خواهند بود. این باور اشتباه بعدها و از طریق مطالعات عملی کاملا رد شد و نتیجه آن به طراحی نقطه شکست (Crumple Zone) در شاسی خودروها انجامید که به عنوان یکی از حیاتی‌ترین محل‌های جذب ضربات و یکی از مهم‌ترین فاکتورهای ایمنی سرنشینان خودرو شناخته می‌شود.

در انتهای دهه ۱۹۶۰ میلادی، شرکت جنرال موتورز برای اولین بار از سپر پلاستیکی در پونتیاک GTO رونمایی کرد که به دلیل داشتن ساختاری منعطف، در برابر ضربات نسبتا ضعیف، واکنش بسیار خوبی به نمایش می‌گذاشت. جان دلورین (John DeLorean/مخترع، مهندس و بنیان‌گذار شرکت خودروسازی DMC)، مدیر توسعه محصول پونتیاک در آن دوران بود. او در یک تبلیغ تلوزیونی مربوط به پونتیاک GTO مدل ۱۹۶۸، با یک پتک فلزی محکم بر سپر این خودرو می‌کوبد در حالی که هیچ اثری از ضربه بر روی سپر ماشین مشاهده نمی‌شود. این تبلیغ بسیار مشهور در سرنوشت و آینده سپرسازی تاثیر شگرفی گذاشت چرا که بسیاری دیگر از خودروسازان از آن پس به استفاده از این متریال پلاستیکی در ساخت سپرهای خود روی آوردند.